СУВИ КУЙ, КУЙИ НУР — ФАВВОРАСИ БУЮК САНЪАТДИР

ЖАЗИРАМА ёзда ҳамма салқин жой излайди. Кечқурунлари фавворалар атрофи одамларга тўлиб кетади: болалар дунёни тўлдириб чувиллайдилар, катталар ўриндиқларда қалдирғочлардай тизилишиб гурунглашади, чекка-чеккада бир-бирига суянган кўйи кўкка отилаётган биллур шалолага жимгина тикилиб турган ошиқ-маъшуқлар эса ширин хаёлларга чўмади... Мен ҳам иш тугагаши билан юракни лоҳас қилувчи дим ҳаводан безиб, Алишер Навоий номидаги театр майдонига бордим. Улкан фавворадан юзимга сачраган намхуш томчилар дилимни яйратиб юборди. Кўзларимни чирт юмганча ҳузурланиб тургандим, калта шим, чит куйлак, пешайвони каттакон латта шапка кийган жиккаккина бир япон ёнимга келди. У жуда киришимли, сергапгина экан — бир пасда эски қадрдонлардай суҳбатлашиб кетдик.

— Тошкент жуда бош­қача бўлиб кетибди!, — деди меҳмон кўксини тўлдириб нафас оларкан очиқ чеҳра билан. — Ҳамма ёқда янги иморатлар, равон кўчалар, манзара ... Читать дальше »

Олим бўлиш осонми

У ярим тунда, нимадандир чўчиб уйғонди. Хонанинг чироғи ўчган, қоронғи эди. У аста қўлини узатиб, ёнидаги ўринни пайпаслаб кўрди.

Ўрин бўш, афтидан, хотининг туриб кетганига анча бўлса керак, ўрин совуб улгурганди.

Шифокорлар қўйган ташхисдан кейин, у ўзи учун ҳам, хотини учун ҳам ҳавотирда қолди. То сўнгги пайтгача, унинг соғлиги юзасидан кўнгли тўқ эди. Тўғри-да, ҳаётлари бир чиройли кечиб турган, эр-хотин бир бирларини хурмат қилишарди. Ораларидан ҳеч қачон «ола мушук» оралаган эмас.

Балки хотинига камроқ эътибор берган бўлиши мумкин.

Иши шуни тақозо қиларди. Тинимсиз командировкалар, илмий конференциялар, диссертация ёқлаш, қўйингки, «фан қурбони» ибораси, айнан у тўғрисида айтилган бўлса не ажаб.

Олим бўлиш осон эмас… Хотини эса, бир умр уни кутиш, ютуқларидан қувнаб, уддасидан чиқа олмаган ишларидан куюниб ўтди. Авваллари, хотини фарзанд тўғрисида оғиз очганида, «ҳали эрта, м ... Читать дальше »

Биз қурган бинолар. Қатралар, ҳикоялар
Ўз шеърларимда ясамаликдан узоқроқ бўлишга ва имкон қадар оддий сўзлардан кўпроқ фойдаланишга уринаман. Менинг ижод маҳсулим тор доирадаги адабиёт мутахассилари эмас, балки оддий оммага етиб боришини устун кўраман. Китобни номига келсак, «Биз қурган бинолар» бу менинг ижодим, шеърларим, ҳикояларим, бир сўз билан айтганда – ҳаётим маъноси.
Куй авжида узилмасин тор 
Бу ёлғон дунёнинг манфаатлар чорраҳасида, келишилган рақибингиз билан учрашасиз.
Нархлар айтилади… Тортишувлар… Рух азобда. Наҳот, ҳалифа-инсон ҳаёти, фақат олди-соттидан иборат?
Умидлар таранглашиб, узилай деганда, оғзингизга ҳаётбахш сув тома бошлайди. Рангларга чиланган, кўз қамаштирадиган алдамчи шеъриятдан ҳоли, соддагина шеърият томчилари. У сиз толиққан ҳаётни, оддий ранглар кўзгусида кўришга чорлайди ва сиз бунга аста-секин берила бошлайсиз.
Баҳодиржон (Жавоҳир) ана шундай шифобахш шеърият сарбози. Шеърла ... Читать дальше »